Postoji velika razlika između velikih i majmunskih boginja jer su velike boginje antroponoza, tj. čovjek je bio jedini domaćin i rezervoar virusa
Nekoliko slučajeva majmunskih boginja zabilježeni su u Velikoj
Britaniji, od kojih je jedan uvezen iz Afrike te u Portugalu,
Španjolskoj, Italiji, Francuskoj i Njemačkoj, a postoji mogućnost
njihova unosa i u Hrvatsku, izvijestili su u petak iz Hrvatskog
zavoda za javno zdravstvo (HZJZ).
Za sada svi oboljeli muškarci, a u većini slučajeva se smatra da
su se zarazili pri spolnom odnosu s muškarcima, dodali su iz
HZJZ-a.
Do sada nisu potvrđeni slučajevi unosa zaraze u Hrvatsku iz
Afrike u kojoj se ova bolest najčešće javlja u ruralnim sredinama
u središnjem i zapadnom dijelu kontinenta (DR Kongo, Nigerija).
Iz HZJZ-a su istaknuli da bolest nije jako zarazna, tj. u većini
slučajeva potreban je vrlo blizak kontakt s bolesnikom. Uzročnik
je virus, sličan virusu velikih boginja, a prirodni su mu
rezervoar najvjerojatnije neke vrste vjeverica i drugih glodavaca
u divljini središnje i zapadne Afrike.
Iako se bolest zove majmunske boginje, izgleda da majmuni nisu
rezervoar virusa, već se slučajno zaraze, kao i čovjek, u
kontaktu s drugim životinjama i njihovim izlučevinama. S čovjeka
na čovjeka bolest se može prenijeti kapljičnim putem i kontaktom
s kožnim promjenama oboljelih.
Rijetko izvan Afrike
Povremeno su se javljale majmunske boginje izvan Afrike, najčešće
kod putnika koji su se zarazili u Africi i kod osoba koje su s
njima došle u bliski kontakt. U SAD-u je 2003. godine zabilježena
epidemija među djecom i mladima koji su se zarazili u kontaktu s
prerijskim psima, zaraženih od glodavaca uvezenih iz Gane.
Bolest se očituje povišenom temperaturom, glavoboljom, zimicom,
isrpljenošću, umorom, bolovima u mišićima i leđima, oticanjem
limfnih čvorova i osipom kao kod vodenih kozica. Smatra se da
cijepljenje protiv velikih boginja pruža solidnu zaštitu, ali se
ne zna koliko dugo traje zaštita nakon cijepljenja.
I ovaj put riječ je o zoonozi
Osim toga, cijepljenje protiv velikih boginja je krajem
sedamdesetih ukinuto svuda u svijetu, nakon što su velike boginje
proglašene iskorijenjenima. Liječenje je simptomatsko i u većini
slučajeva bolest prođe kroz dva do četiri tjedna.
Iz HZJZ-a su napomenuli i da postoji velika razlika između
velikih i majmunskih boginja jer su velike boginje antroponoza,
tj. čovjek je bio jedini domaćin i rezervoar virusa. Zahvaljujući
toj činjenici, bolest se mogla iskorijeniti.
S druge strane, majmunske boginje su zoonoza, tj. prirodni
domaćin i rezervoar virusa su divlje životinje i zbog toga je
nemoguće iskorijeniti bolest čak i da postoji efikasno cjepivo.
Kao najvažnije su istaknuli da je prijenos majmunskih boginja s
čovjeka na čovjeka puno manje efikasan nego prijenos velikih
boginja, tj. majmunske boginje su manje zarazne.
To je razlog zbog kojega se pri epidemijama majmunskih boginja,
koje se povremeno javljaju, ne pribjegava masovnom cijepljenju
protiv velikih boginja.